Mouches Volantes en andere ongein..

Pattaya, Zondag 25 maart 2018

Dat de ouderdom met gebreken komt is cliché én waar. Je gaat er echter altijd vanuit dat die waarheid alleen van toepassing is op anderen en bovendien: wij zijn nog niet oud, toch? 

Gisteren besloten we maar eens naar zee te gaan, we hadden even genoeg van het zwembad en vooral de vele vliegen en vliegjes die zich nogal hinderlijk ophouden hier. Op een lekker bedje onder de parasol, Mangoshake, fried chicken garlic en pepper, ananas en watermeloen, het leven is goed.

We dobberden een beetje in de zee en ik vertelde Bas dat ik voor het eerst in al die maanden enige verveling voelde. ‘ ik heb het geloof ik wel een beetje gehad hier in Pattaya, ik verveel me een beetje.’

Had ik maar niets gezegd! Een uurtje later, bij een mooie zonsondergang,  zorgde Bas ervoor dat alle verveling als sneeuw voor de zon verdween.

‘ Ik heb een beetje last van mijn linkeroog, ik zie allemaal vliegjes rondvliegen en een soort rookgordijn’. Ik kon niets zien aan het oog, er zat niks in en ook waren er geen vliegen of rook op het strand. ‘ Volgens mij moeten we zo snel mogelijk naar een dokter, dit klinkt niet goed’. Omdat mijn broer Erik ooit een netvliesloslating heeft gehad weet ik dat je dit soort klachten serieus moet nemen en snel naar een dokter moet. Ik liet het woord ‘ netvliesloslating’ vallen en terwijl we langs de straat liepen om een taxi te vinden riep Bas, achter me aan slenterend en al googelend op zijn mobiel; ‘ Ja dat heb ik, ik heb gvd een netvliesloslating’.

‘ Doe dat ding weg en laten we nou eerst maar eens zorgen dat we taxi krijgen!!’ In de taxi Iwan gebeld of er in Pattaya een goed ziekenhuis is, of dat we beter naar Bangkok konden rijden. ‘ Het Bangkok Hospital’ in Pattaya is prima’ riep Iwan. 5 minuten later belde hij terug: ‘ Ik heb het ziekenhuis gebeld, de spoedeisende hulp is open en er is een oogarts aanwezig’. Beter een goede vriend dan een verre buur! 

Via het hotel, met paspoort , zorgpas en creditcard naar het ziekenhuis. Het was nog een heel ritje door de spits en Bas ging alle scenario’s langs; ‘ als ik geopereerd moet worden... kan niet vliegen.... jij anders eerst maar naar huis.....als ik mag vliegen gaan we morgen naar huis en laat ik me in Nederland wel opereren.... enz enz.... ‘ Zullen we eerst maar eens afwachten schatje? ‘ 

De afdeling Spoedeisende hulp zag er prima uit alleen de oogarts bleek er helaas toch niet te zijn. Dan eerst maar een ‘ gewone’ dokter. Tijdens het wachten gingen we natuurlijk googelen en kwamen we tot de geruststellende veronderstelling dat het waarschijnlijk geen netvliesloslating was omdat Bas geen lichtflitsen had gezien en ook zijn hele gezichtsveld nog had. Ook de arts zag later geen reden voor paniek en verwees ons voor de volgende dag ( vandaag)  naar de oogarts voor een onderzoek. En dat heeft vanmorgen dus plaatsgevonden, in dat prachtige ziekenhuis met heel veel lieve zusters die nog een echt verpleegsterskapje dragen. Eerst deed de zuster veel druppels in het oog en toen weer naar de dokter diehet oog uitgebreid onderzocht. 

 Geen netvliesloslating maar wel een glasvochtloslating. Veroorzaakt door het minder flexibel worden van het oogvocht of zoiets. Oorzaak; kan van alles zijn maar meestal gewoon ouderdom. Hè?!

Klachten: Mouches Volantes oftewel ‘ Vliegende Vliegen’ en andere ongein in het gezichtsveld. Als het ernstig is kan het een netvliesloslating veroorzaken maar dat is gelukkig bij Bas niet het geval. Hij mag alles doen maar moet het wel goed laten controleren zeker als de klachten toenemen. Nou dat was het dan! Blij dat er niets ernstigs is maar het is natuurlijk wel vervelend dat je steeds iets ziet dat er niet is. We zijn een lekker stel; ik hoor iets wat er niet is ( pieperdepiep) en Bas ziet nu iets wat er niet is.

Er zijn ergere dingen, het zij zo en we gaan zo maar nog maar eens lekker naar het strand!