Oud en Nieuw!

 Puerto Octay, Dinsdag 2 januari 2018

Het is 2018 en we zijn op de helft van onze reis. We hebben we het gevoel dat we al al heel lang weg zijn, we hebben ook al zoveel gezien en beleefd. Maar op de een of andere gekke manier gaat het tegelijkertijd ook heel snel, we zijn alweer op de helft!  Voor vertrek vroeg ik me af of we het niet zat zouden worden dat gereis. Nou in ieder geval nog niet na drie maanden! We vinden het nog steeds heerlijk. 

Nu verblijven we opnieuw bij een Zwitser, Armin. Hij is hier 20 jaar geleden naar toe gekomen en heeft net buiten het stadje een bed en breakfast opgezet. Drie houten huizen in een prachtige tuin. We kijken waarschijnlijk uit op gebergte en vulkanen, maar omdat het zwaar bewolkt is en af en toe regent zien we daar weinig van. 

Een terugblik:

Zondag 31 december, oujaarsdag zijn we rond 10.00 opgestaan en hebben rustig aan ontbeten, een beetje babbelend met de andere gasten uit Zwitserland, Chili, Engeland, Duitsland, Israël, Brazilie en Nederland. Leuk hoor, al die verhalen van die jonge mensen die de wereld rondreizen. We waren dan wel verrreweg de oudsten van allemaal ( afgezien van Viella, de eigenaresse) maar we voelen ons er gek genoeg prima thuis en prima bij horen. ( je bent oud als je je voelt haha!) 

Wat betreft het verkleden,  dat bleek gelukkig niet al te ingewikkeld: het thema was ' Emperor for a night'  en het basismateriaal,  oude lakens, werden verstrekt door Viella.

Rond het middaguur zijn we Valdivia ingelopen, de zon scheen lekker en er was veel bedrijvigheid. We hebben bij de vismarkt weer genoten van de zeeleeuwen en het gebeuren op de markt. Visvrouwen die de vis staan schoon te maken, hun waar luid schreeuwend aanprijzen en af en toe een vissenkop naar de grootste en hardst schreeuwende zeeleeuwen gooien. Een heerlijk schouwspel. Lunch bij een van de visrestaurants die uitkijken op de markt. Allemaal heel authentiek, een eufemisme voor tamelijk ongezellige vreetschuren. Gezellige terrassen met mooi gedekte tafels aan de rivier; nee dat hebben ze hier niet. Zo wie zo weinig terrassen en als ze er al zijn heel ongezellig. Hoe dan ook, de vis; gefrituurde Merluza, was verukkelijk! 

Toen bij de feestwinkel zowaar nog een soort lauwerkrans met gouden blaadjes weten te scoren; wij waren klaar voor de ' emperor for a night" 

Toen nog even flappen tappen, maar dat liep slecht af. Aanvankelijk alles OK, er verscheen: ' take your money' in beeld. Alleen was er geen money. Toen verscheen ' transaction not possible at this moment' . Vervelend maar niet onoverkomelijk, banken genoeg. Toen we echter wijselijk even de rekening checkten bleek er wel 275 euro afgeschreven te zijn. Niet leuk! Foto gemaakt van de machine en toen maar vertrokken. Boodschappen gedaan voor avond: tomaten, mozzarella voor een salade Caprese, 10 hamburgers en twee flessen bubbels, aan ons zal het niet liggen haha! Daarna de ABN AMRO gebeld waar een aardige mevrouw ons vertelde dat dit vaker gebeurt en dat het meestal goed komt, maar garanderen kon ze niets. Ze gaan er pas 2 januari mee aan de slag en dan horen we waarschijnlijk binnen 10 dagen hoe het zit. Nog nooit van ons leven gehad dit en toch heel vaak geld getapt in heel veel landen! We hopen er maar het beste van, er zijn ergere dingen. 

Na een dutje deden we onze lauwerkrans op en gingen naar beneden. Een eenvoudig keizersgewaad gemaakt van de lakens en we waren er klaar voor. In de keuken was het al gezellig druk; iedereen zijn gerecht aan het bereiden. Heeeeel veel ( pasta) salade, onze hamburgers komen van pas! Het werd een heel gezellige avond, bijzonder met allemaal mensen die elkaar niet kennen. We hebben de verkleedpartij niet gewonnen maar gunden onze Zwitserse vriend Tim - met lauwerkrans overgenomen van Bas-  de zege helemaal. En de hoofdprijs; een fles bubbels, werd natuurlijk meteen gedeeld. Om 00.00 uur werd er heel veel internationaal gezoend en gehugd. Het nieuwe jaar begon voor ons geweldig! 

Om drie uur een beetje dronken van alle verschillende drankjes door elkaar , in bed gerold. 

Maandag 1 januari 2018.

Een beetje katerig aan het ontbijt en daarna de spullen gepakt. Rond 12.00 reden we weg, richting Puerto Octay. Een mooie rit zoals altijd maar wel zwaar bewolkt. Na twee uur bereikten we Bed & Breakfast ' Zapato Amarillo', oftewel  De gele schoen. Hartelijk welkom geheten door Armin met zijn Chileense vrouw.  Een eenvoudig kamertje met twee bedden. Vinden we niet zo gezellig maar het zij zo. En wat is het koud hier! Nou ja eerst maar omgeving een beetje verkennen. Naar Puerto Octay gereden, een mooi dorpje aan het meer LIanquihue. Even verderop was een strandje zagen we uit de verte. Toen we er naar toe reden zagen we dat het hele strandje vol zat met Chileense families die Nieuwjaar vierden. Iedereen zet zijn eigen muziek lekker hard aan en stookt de barbeque! En al is het nog geen 15 graden; we gaan zwemmen in het meer! Het ziet er van een afstandje grappig uit, maar in lawaai en rook  zitten blauwbekken zagen we niet zo zitten!  Nergens een terras te bekennen dus maar terug naar de gele schoen. Zaten we daar vervolgens te blauwbekken, maar we durfden niet te vragen of de houtkachel aan mocht, Armin en zijn vrouw zaten zelf gewoon in een t shirt en vest buiten. Uiteindelijk in ons bed gaan liggen om het warm te krijgen, beetje armoedig wel! Om 20.00 uur gingen we eten. Een stel van rond de 60 uit de VS, een jong Zwitsers stel en een Duitser van rond de 70, die in zijn donsjack aan tafel zat. Geweldige kerel die heel veel wist van Chili en allemaal goede tips gaf voor het vervolg van onze reis. Hij bleek hier zelf ook een paar jaar gewoond te hebben. Het eten smaakte heerlijk en met een glas rode wijn erbij begonnen we weer op te warmen. Toen we naar bed gingen vroeg ik toch voorzichtig om een kacheltje, ' Haben wir leider nicht aber die donsdecke sind gut' ! En dat klopte. Dus na een warme douche onder het dons en prima geslapen! Vanmorgen mijn merionowollen onderhemd met lange mouwen, thermowandeloverhemd en fleecejack aan, ik wil het niet meer koud hebben! 

Bij het gezellige en prima ontbijt met vers brood, vers sap, ham, kaas, jam, ananastaart enz. weer goede tips en sterke verhalen van de Duitser.   Daarna naar Frutillar gereden, een stadje aan het meer. Je waant je daar echt in Duitsland of Zwitserland, mooie houten huizen en hotels en allemaal terrassen! ( waar niemand zat wegens te koud!) Daar ook het museum bezocht dat de historie van de Duisters in Chili beschrijft. Inderdaad kwam de eerste groep Duitsers hier na een tijd waarin het mislukte meer democratie in Duitsland te krijgen.  Vooral arbeiders die geen toekomst meer zagen vertrokken naar Chili, een onzekere toekomst tegemoet. Wat ze hier kregen is een stuk grond en verder moesten ze het maar uitzoeken. Nou ze hebben wat moois opgebouwd inmiddels.

En nu ( 18.30) zit ik zowaar in een waterig zonnetje buiten te schrijven. Ik heb het niet meer koud. En nu staat binnen ook het houtgestookte fornuis aan, dus ook daar is het nu lekker gelukkig! Als het morgen niet regent gaan we wandelen in het bos, als het tegen de verwachting in ook nog helder is gaan we hogerop bij de vulkaan wandelen. Jullie horen het wel weer!