Naar de vulkanen bij Pucon.

26 december 2017 - Pucón, Chili

Dinsdag, 26 december 2017

Het kerstdiner was heerlijk gisteravond en de begeleidende wijn natuurlijk ook. We liepen door de pikdonkere wijngaard terug ( zaklantaarn van de IPhone is soms echt een uitkomst!) genietend van de prachtige sterrenhemel. De honden Lex en Sole en kater Mitzou liepen gezellig mee. Toen we vlak bij de kamer waren moesten we erg lachten want Lex liep enthousiast rond met de BH van de bikini van onze Zweedse buurvrouw. Toen we uitgelachen waren toch maar ons best gedaan om die BH uit de enorme bek van Lex los te krijgen - die Zweedse is hartstikke aardig- en toen dat na enige tijd lukte ( Lex liet niet zomaar los)  die BH maar bij ons in de kamer gelegd. Toen Lex weg was hem weer op de stoel voor hun kamer gelegd. ( want hoe leg je uit dat je die BH op je kamer bewaard hebt als de buurvrouw je naar buiten ziet komen?! ) Toen we de volgende ochtend wakker werden lag Sole voor onze deur te waken, wat lief! En de BH hing nog waar wij hem hadden teruggehangen, fijn! 

Even later kwam Georgio ( Italiaanse uitbater van de restaurant en kamers) langslopen. Zoekend leek het. Bleek de Zweedse nu haar bikini slip kwijt te zijn. Lex had  gisteren kennelijk een nog lekkerder hapje gevonden. Georgio zat er nogal mee want de Zweedse was boos. Wij konden hem in ieder geval vertellen dat Lex de dader was. We moesten erg lachen met zijn drieën .   

Toen wij later naar het ontbijt liepen zag ik ineens die slip tussen de druivenranken hangen. Wij met het ding naar Giorgio zodat hij hem zelf aan de Zweedse kon teruggeven. Hij was helemaal blij ! Bij het afscheid kregen we een fles rode wijn van die schat als dank.

Rond 12 uur vertrokken we richting Pucon, een kleine 4 uur rijden. Beetje bewolkt weer. de wijnvelden maakten langzaam plaats voor bossen. Alles werd nog groener, een beetje zoals je van uit Frankrijk naar Nederland rijdt, met bijbehorende wolkenluchten, dat was wel iets minder! 30 kilometer voor Pucon bereikten we de plaats Villarrica, een mooi, beetje Zwitsers aandoend stadje aan het gelijknamige meer. En ja hoor, in de verte lag de bekende vulkaan Villarrica te schitteren in de zon die inmiddels weer doorgebroken was, witte rook uit de kegel en aan de voet het stadje Pucon. De Villarrica is de meest actieve vulkaan van Chili. In 2015 is de laatste uitbarsting geweest, die enorm was. Het hele dorp en de omgeving is toen geëvacueerd. Spannend dat zo'n uitbarsting zo weer kan gebeuren.

In Pucon gaan we drie nachten slapen in Hostal ' Donde German' . German is de naam van de eigenaar die er ook heel Europees uitziet. Hij zal wel een nazaat zijn van de vele Duisters die hier zijn neergestreken in een bepaalde periode. Laten we het maar gezellig houden en daar niet teveel over uitwijden. Feit is dat hier veel Duitsers zijn neergestreken, te zien aan de huizen en de menukaart: overal langs de weg; cafe y Kuchen! 

German is een aardige joviale vent, zijn hostal eenvoudig maar schoon en op de kamer staat een goed bed. Helemaal OK dus. ' Kunnen we die vulkaan beklimmen German?' 'Ja maar alleen met een gids, moet je boeken bij een van de bureautjes. Wel een dure grap: 130 euro de man. Maar dat krijg je wel alle spullen erbij: Pak, schoenen, helm, stijgijzers en pikhouweel voor op het ijs en een gasmasker?!  Pfff, ik begon al een beetje te twijfelen. Eenmaal bij het beste bekend staande bureautje wachtte ons een tegenvaller: alles voor morgen bleek volgeboekt,  bij alle andere organisators ook. En donderdag wordt het waarschijnlijk slecht weer tot en met zaterdag en dan gaan de tours niet door. Bas heeft nog al zijn charme en vasthoudendheid in de strijd gegooid, maar het mocht niet baten! Dus een beetje met een kater naar bed:  Bas ( en ik ook wel)  had zo graag in de krater naar het gloeiende lava willen kijken! 

Na een uurtje slapen werden we om 1.00 uur wakker door hard gepraat en gelach en even later ging onze deur open. Een Duitse jongen en zijn vriendin keken naar binnen. " He, Wir schlafen hier' , riepen wij uit. In plaats van zich te verontschuldigen en snel die deur dicht te doen, begonnen ze ons uit te leggen dat ze niet wisten waar hun kamer was en dat ze de eigenaar niet konden vinden. Ja zoek het het uit, wij weten het ook niet, en doe een beetje zachtjes, wij willen slapen! Ze gingen weg om met de rest van het reisgezelschap te hardop te gaan overleggen. Ze vonden het natuurlijk allemaal ook om te lachen, wat ze dan ook keihard deden. Wel verdamt noch mal: Bas maande ze nog een keer tot wat zachter praten. Ik zat me natuurlijk al op te vreten, maar toen het daarna nog gewoon doorging met lachen en schreeuwen, ben ik de trap af gestampt en heb op mijn beste Duits duidelijk gemaakt dat het nu echt afgelopen moest zijn. Wel lekker even in het Duits tekeer gaan, en belangrijker; het hielp! Wij natuurlijk wel klaarwakker in bed maar na een half uurtje lezen toch weer in diepe slaap gevallen. 

Foto’s

4 Reacties

  1. Gerard van Mossel:
    28 december 2017
    Een heel vreemd verhaal als je tussen de regels doorleest. Van een pikante, minuscule damesbikini tot nazaten van wat eens de vijand was. Dat wil je niet echt benadrukken maar een paar uur later sta je te schelden als een Duitse veldmaarschalk tegen ....... ja toch, Duitsers hahahaha, Ik begin weer een beetje te twijfelen aan jullie pretenties als ik lees over , pikhouwelen, helm, stijgijzers en wat ????? Een gasmasker, zeker tegen de zwavellucht als jullie levend bij de vulkaan aan zouden komen.
  2. Nico:
    29 december 2017
    Je bent weer lekker op dreef Gerard!
  3. Karin:
    29 december 2017
    👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻 👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻👆🏻
    Na Gerard heb ik niks meer toe te voegen!
    😂😂😂😂😂😂😂😂😂😜😜😜😜😜😜
  4. Swa:
    30 december 2017
    ik lees met plezier jullie verhalen... kijkend door een beregende raam over het Waterlooplein... liefsssss