Wandelen rond de vulkaan.

Woensdag 27 december 2017

Vanuit onze kamer hebben we prachtig zicht op de Villarrica, de besneeuwde vukaan steekt prachtig af tegen de strakblauwe lucht. Wat zitten wij te balen zeg: het was een ideale dag geweest om naar boven te gaan! Natuurlijk proberen we elkaar wijs te maken dat het helemaal niet zo erg is om dit niet te doen, maar dat lukt niet echt. Maar ja er valt niks aan te doen. We hopen nog dat het morgen wel mooi zal zijn, maar bij het bureautje geeft die leuke blonde Chileen met betoverende blauwe ogen ons weinig kans, het is morgen vrijwel zeker slecht weer. 

Nou dan de bakens verzetten; wat gaan we doen? Bas herinnerde zich ineens dat Marion een wandeling had aanbevolen hier ergens in de buurt. Het was nog even uitzoeken maar ik had alles gelukkig goed opgeschreven en even later waren we op weg. Een uurtje rijden maar dat is geen straf hier. Tegen de Argentijnse grens ( waar we even naar toe zijn doorgereden) ligt een prachtig meertje, Lago Quilleihue aan de voet van een andere prachtige vukaan; Volcan Lanin. Vandaar startte de wandeling naar Laguna Verde. Eerst door het bos met heel bijzondere soort bomen die alleen hier groeien, Auracania's. Ze kunnen heel oud worden en zijn dan gigantisch groot, hun stammen en takken overdekt met een lichtgroen soort draderig mos. Tussen de klaterende bergstroompjes baanden wij ons een weg naar boven. Eerst nog glooiend maar later toch weer pittig stijgend met af en toe zicht op de vulkaan. Na 1,5 uur wandelen bereikten we de boomgrens en direct stonden we aan een enorme kale vlakte van lava en as. Daarover ging de wandeling verder, links zich op de enorme vulkaan, recht op deels besneeuwde bergen en achter ons de silhouetten van de Auracania's met daarachter besneeuwde bergtoppen. Onbeschrijfelijk mooi! Een half uur later, nadat we deels over sneeuw verder moesten ( gelukkig met voetsporen van voorgangers dus geen angst in diepe spleten te zakken) kwamen we bij Lago Verde. Een hooggelegen meertje gevoed door talloze stroompjes smeltwater. Daar even gelukkig zitten wezen! Weliswaar geen beklimming naar Villarrica maar dit is ook wel heel mooi en fijn! Weer rustig teruggelopen terwijl we genoten van het uitzicht en de natuur.

Om 19.00 waren we terug in Pucon waar we op een terras een hamburger aten. Moe en voldaan ons lekker bed in, hopen dat die Duitsers zich koest houden!