Bas ziek, rijbewijs ingenomen door de politie en ander gedoe....

 Zondag 14 januari, Vilches.

Toen we vanmorgen wakker werden bleek Bas helaas weer ziek, koorts, misselijk, overgeven. Na het ontbijt toch maar vertrokken naar het Noorden, terug naar Marion ( Maravilla in Vilches.) We hadden al gereserveerd, Marion zou lekker voor ons gaan koken en we willen terug naar de warmte.

Toen we eenmaal onderweg de Google Maps navigatie wilden instellen, bleek dat onze offline kaarten waren vervallen, die blijven er 30 dagen op staan en dan moet je ze opnieuw downloaden. Bas dacht ze even te downloaden omdat hij een datakaartje had gekocht in Santiago, bleek dat ook niet meer te werken. Het was 60 dagen geldig maar nu zeiden ze dat het er maar 30 waren, de oplichters van Claro telefonie. Nou ja, dan maar gewoon kaartlezen, lukt ook wel. Het was wel 7 uur rijden, we rijden eigenlijk nooit zo lang maar we wilden vandaag even een ' klapper'  naar het Noorden maken. Bas voelde zich inmiddels steeds zieker worden dus ik wilde ook een beetje opschieten.  Zondag, rustig op de weg en de BMW wilde ook wel. Nog nooit één snelheidscontrole hier gezien, maar bij de eerste die ik wel zag was het ook meteen raak, een zwaaiende politieagent zette ons aan de kant. Shit! In drie weken geen onaardige Chileen tegengekomen maar de hoofdagent was dat wel! Een chagrijnige kop en veel gerebbel in onverstaanbaar Spaans. Dat een rijbewijs een creditcardformaat kan hebben verbaasde en irriteerde hem zo te zien ook. ' Somos de Hollanda' , normaal goed voor een grote verraste lach, werkte ook niet. Ik bleek 132 te hebben gereden waar 100 was toegestaan. Viel me eerlijk gezegd nog mee want ik had wel harder gereden. 

De hoofdagent was druk een bekeuring te schrijven, wat nog een heel werk was. Het leek erop dat het gewoon een geldboete zou worden, vervelend maar geen ramp, laten we hopen dat het een beetje meevalt. Nou dat deed het dus niet; toen de bon klaar was kreeg ik die overhandigd maar toen ik ook mijn rijbewijs uit zijn handen wilden trekken trok hij die schielijk terug, hoofdschuddend en weer een heel verhaal rebbelend. Er schoot van alles door mijn hoofd: Mijn rijbewijs zal toch niet ingenomen zijn?! Bas doodziek, die kan eigenlijk niet rijden hoe gaan we dan verder? Moet ik later voor de rechter komen? Kun je dan het land wel uit? Zou het de bedoeling zijn om het nu af te kopen? Ik begon met de Pesos te zwaaien en riep ' Quiro Pagar, no es un problema! ' Olie op het vuur, hij begon nog harder te schudden met zijn hoofd en riep ' no no!' De paniek sloeg nu wel een beetje toe! Gelukkig was een van de twee jongere agenten wat toegankelijker en hij begon ons rustig sprekend, zodat ik het ( meeste ) kon begrijpen, uit te leggen dat er hier niet betaald kon worden. Dat moest gebeuren op het politiebureau in Victoria en dat kon pas morgen, dan zou ik het rijbewijs terugkrijgen! Ga maar een hotel zoeken hier. Daar hadden we natuurlijk helemaal geen zin in. ( we waren halfweg en wilden naar Marion!)  Na enig gesmeek bleek hij bereid mijn rijbewijs door te sturen naar Valparaiso waar we de laatste week van onze reis  gaan doorbrengen. Wat de ' schade' is kon hij vreemd genoeg niet zeggen. ' Mag ik nu wel rijden?'  vroeg ik. ' Ja als je aangehouden wordt moet je deze bon laten zien en dan is het in orde' . Gelukkig, ik kan gewoon doorrijden! 

Om 17.30 kwamen we doodmoe aan in Maravilla waar Marion ons begroette als een moeder! Bas meteen het bed in, ik met een biertje aan het zwembad een beetje aan het bijkomen. Marion vond het ook een vreemd verhaal en zal morgen voor ons de politie gaan bellen om te informeren wat te doen. We hopen er maar weer het beste van.