Bas is ziek.

Ik heb half meegekregen dat Bas de hele nacht aan het spoken was en toen ik vanmorgen wakker werd was het eerste dat ik hoorde een soort klappertanden gevolgd door : ' ik ben weer ziek...'. 

He bah, dat komt niet zo goed uit want komende nacht moeten we vliegen naar Chili! Ter herinnering: het was oorspronkelijk helemaal niet ons plan om ook naar Bolivia te reizen, maar omdat de vliegtickets vanaf La Paz naar Santiago de Chile veel voordeliger waren en La Paz vlak bij het Titicacameer ligt hebben we besloten via La Paz te reizen. Helemaal geen spijt van want we vonden Bolivia heel leuk! Die tickets waren ook zo goedkoop omdat we op een onmogelijke tijd moeten vliegen: 3.20. Dat betekent om 1.20 op het vliegveld zijn. 

Ik had al meteen in de gaten dat het bij Bas deze keer niet om een lichte ongesteldheid ging met veel aanstellerij maar dat hij echt ziek was. Even later werd dat bevestigd door de thermometer: 39,5 C. Hoofdpijn, misselijk enz. 

" Ik ga maar niet de stad in" zei Bas zachtjes, " ik houd me maar rustig want we moeten vannacht vliegen" . Nou kan Bas soms ineens behoorlijk ziek zijn, flinke koorts hebben en een dag later weer kiplekker zijn, dus daar hoopten we maar op. 

We hadden het plan om vandaag alle routes van de ' Mi Teleferico' te gaan doen en dat ben ik toen maar alleen gaan doen. Om de hele dag naast het ziekbed te zitten heeft ook niet zoveel zin. Wel even goed geregeld dat Bas mij kon bereiken voor het geval hij me nodig zou hebben. Ik kon natuurlijk niet echt genieten van mijn uitstapje want ik maakte me zorgen. Dat werd er niet beter op toen Bas me om 14.00 appte : ik voel me echt heel ziek, heb nu 40 C , ga antibiotica halen. Ik zo snel mogelijk terug, wat nog wel wat gedoe was. Eerst nog langs een apotheek waar ik zowaar na enig aandringen antibiotica meekreeg en toen op een holletje terug naar huis. Na wat logisch denkwerk kwamen we tot de conclusie dat het helemaal niet zeker was dat de antibiotica zou helpen. ( dus nog maar even mee gewacht)  Bas had inmiddels ook een stevige dosis paracetamol ingenomen waardoor de koorts lager was. Wel kotsmisselijk en bijna alles- ook water- wat erin ging kwam er met dezelfde vaart uit. Wat zullen we nou doen? Kan jij wel vliegen Bas? Ja daar viel natuurlijk moeilijk op te antwoorden. ( schrikbeeld: Bas kotsend en van de koorts ijlend in een vliegtuig, " is er een dokter aan boord?" ).  Maar één ding was zeker : Bas wilde graag naar Chili en ik ook. Alleen al omdat eventuele medische voorzieningen daar veel beter zijn. Uiteindelijk zijn we om 00.30 naar het vliegveld vertrokken in het oude barrel van een auto van de aardige jongen van de receptie die wel wat wilde bijverdienen. Bas helemaal groggy en onder een lichte overdosis paracetamol. Na een half uur rijden werden we aangehouden door de politie. Bleken de papieren van die jongen niet in orde. Hij moest de auto uit en mee met die politie. Wel GV de GVD dat kunnen we er net nog bij hebben!  Gelukkig kwam hij 5 minuten later terug met een grote smile op zijn gezicht..niets aan de hand, alles weer geregeld. Tien minuten later stonden we op het vliegveld. Alle tijd, zodat we alles heel rustig konden doen. Dat is altijd nog best veel: lang in de rij staan, de zoveelste douaneformulieren invullen, inchecken, langs de beveiliging, alles uit alles aan, douane. Maar uiteindelijk dan toch bij de gate. Eerste etappe gehaald zonder kleerscheuren. Bas in een lekkere luie stoel een beetje aan het tukken. Gelukkig vetrok de vlucht op tijd. Helaas hadden we geen plek aan het gangpad dus de passagier naast ons  (aan het gangpad)  werd een beetje kriegel toen Bas voor de derde keer naar de WC moest tijdens de vlucht van ruim drie uur, maar dat was ook het enige. Rond 7.00 landden we in Santiago. Ik was goed voorbereid en wist precies hoe het moest met Chileense Pesos tappen en een goede taxi krijgen dus om 8.00 zaten we in ons Chileense appartement. Dat is goed gegaan, fijn! We zagen het al meteen onderweg: goeie wegen, onderhouden auto's , mooie parken en terrassen: we zijn terug in de meer ' Westerse'  wereld. Bas kroop zijn bed in en viel meteen in diepe slaap.....