Cusco, algehele malaise op grote hoogte.

Zondagochtend voelde ik me gelukkig alweer wat beter en mijn buik hield zich rustig, wel fijn met een vliegreis in het vooruitzicht. De reis verliep vrijwel probleemloos, inclusief turbulentie, een spectaculaire landing met een scherpe bocht tussen de bergen, op Cusco. Er bleek een stroomstoring op het vliegveld te zijn, alles schemerig donker. Wel lachen, tot we ons realiseerden dat de bagagebanden ook stil stonden! Maar toen de eerste koffer op de band werd geduwd kwam iemand op het idee die een zetje te geven. Zo werden met vereende krachten alle koffers doorgeduwd en had iedereen uiteindelijk zijn bagage. Met de taxi naar ons hostel waar we werden ontvangen door een alllerliefste Carmen. We kregen een eenvoudig maar heel knus kamertje met prachtig uitzicht over Cusco en de bergen. Eerst maar eens lunchen want we hadden na ons ontbijt niets meer gegeten. (In het vliegtuig was de service wegens de turbulentie gestopt.) Al snel liepen we het grote plein van Cusco op; Plaza de Armas, wat een prachtig plein met weer overweldigende Spaans koloniale architectuur. Wel vreselijk om te lezen dat al dat moois is gebouwd op de fundamenten van Incatempels die met de grond gelijk werden gemaakt door de Spanjaarden. Veel wat destijds is gebouwd door de Spanjaarden is overigens weer ingestort bij aardbevingen, vooral de grote van 1650. Alles wat de Inaca’s hadden gebouwd bleef staan, alles van de Spanjaarden stortte in, toch nog enige gerechtigheid. Hoe dan ook, het plein is indrukwekkend. 

We merkten al wel wat van de grote hoogte waarop we ons bevinden ( ruim 3400 meter) . Beetje dizzy gevoel en wat kortademig. We herkenden het gevoel van ons bezoek aan de Jungfrau Joch in Zwitserland, daar midden in eeuwige sneeuw! We hoopten en verwachten dat dit dus de klachten waren waarvoor in de boekjes gewaarschuwd werd. Dat bleek helaas anders.....

De echte klachten beginnen namelijk pas 6 tot 8 uur nadat je arriveert. Het Peruaanse stoofpotje dat we in een leuk restaurantje aten bleek ineens toch een beetje raar te vallen, ondanks de cocathee die Bas er wijselijk bij had genomen. Ik had natuurlijk dat koele biertje niet kunnen weerstaan. We besloten maar snel te gaan slapen. Dat bleek niet zo te lukken, die Peruaanse wollen dekens lagen zwaar op ons lijf en waarom gaat dat hart niet wat rustiger kloppen?! Soms even wegdoemelend in een zware droom, zwetend wakker worden, dekens eraf gooien en dan weer koud krijgen natuurlijk. En dat de hele nacht door. 

Maandag 13 november 2017

We waren gebroken de volgende ochtend. Totaal geen zin om te ontbijten, toch doen zei Bas die er het internet over hoogteziekte nog eens op had nageslagen. Lieve Carmen bakte eitjes en maakte vers sap, tegen heug en meug zoals dat heet.

Later die ochtend toch maar even het stadje ingelopen voor de lunch, de hele dag in die kamer blijven hangen is ook weer zo wat. Naast de schoonheid van de stad dringt de armoede van veel Peruanen zich aan ons op. De mensen zijn erg arm. Dat wisten we natuurlijk wel, maar zolang je je bevindt in het rijke Miraflores in Lima wordt je er niet mee geconfronteerd. Iedereen probeert een centje bij te verdienen door van alles en nog wat te verkopen of zichzelf als fotomodel, inclusief Lama, aan te bieden. In een vlaag van hoogtegekte en verminderde weerstand op de foto gegaan met Lama moeder en Lama baby. Maar echt genieten lukte nog niet! Waar doen we dit eigenlijk allemaal voor?! Even wat boodschappen gedaan en weer terug. Ik in bed want met de naweeen van de buikgriep echt weer gammel, Bas een beetje suffig achter de computer wat dingen aan het regelen. Kippensoep uit een zakje van Knorr en wat crackers gegeten, Cocathee en water erbij gedronken en toen naar bed. Gelukkig bleek Carmen ook een lekker dekbed voor ons te hebben, dat lag al een stuk fijner. Rond 9.00 het licht uit.....

Dinsdag 14 november 2017

We hebben beter geslapen! Wel zware, ingewikkelde zweterige zich steeds herhalende dromen maar geslapen. Ik voelde het vanmorgen direct: het gaat beter. Het ontbijt bij Carmen smaakte ons goed. Dat geeft energie om onze trip nu verder te gaan regelen. Naar de Machu Picchu is nogal  veel uitzoeken, regelen en afstemmen. Dus met een kopje cacathee achter de computer: eerst een hotel geboekt in Ollantaytambo, een plaatsje hier 40 kilometer vandaan richting Machu Picchu, met zelf ook mooie Incaruines . Van daaruit rijdt de trein naar Aquas Calientes, een dorpje aan de voet van de Machu Pichu. We gaan zaterdag naar Ollantaytambo en zondag door naar Aquas Calientes. Vervolgens voor twee nachten een hotel in Aquas Calientes geboekt zodat we rustig de tijd kunnen nemen voor ons bezoek. Toen de stad ingelopen en bij Peru Rail tickets voor de trein gekocht en tenslotte bij een ander boekingskantoor de kaartjes voor Machu Picchu, die je dus in het laagseizoen niet een half jaar van tevoren hoeft te bestellen gelukkig! We zijn trots op onszelf, de hele trip zelf geregeld! 

Het was lekker weer vandaag , we hadden wat meer fut al voelen we de hoogte nog steeds. Na een lekkere lunch hebben we de imposante Kathedraal van Cusco en naastgelegen Iglesia del Triumfo en Iglesia Jesus Maria bezocht. Waarom  1 enorme Kathedraal niet genoeg was blijft wel een vraag. Ook hier natuurlijk weer een enorme hoeveelheid Katholieke pracht en praal, alles goud dat er blinkt! Daarna nog een uurtje op de trappen van de Kathedraal genoten van het leven dat aan ons voorbij trok, zowaar in het zonnetje!

Nou tot zover weer onze avonturen. Wordt vervolgd, liefs uit Cusco!