Een superdag!

Woensdag 15 november

We voelden ons vanmorgen alweer beter en na het ontbijt van Carmen, dat ons inmiddels heel goed smaakt, besloten we een trip te gaan maken. Onze vriend Charles die net terug is uit Peru heeft ons al veel goede tips gegeven. Dank Charles!  We wilden vandaag in ieder geval naar de zoutterrassen bij Maras en dan ook meteen naar de Incaruïnes bij Moray. Na wat uitzoekwerk leek een taxi verreweg het makkelijkst en ook nog betaalbaar. Lang verhaal kort: we vonden een hele aardige taxichauffeur; Julio, die ons voor 150 soles, ongeveer 40 euro, rond zou rijden naar Maras, Moray en Salineras ( de zoutterrassen). We konden het haast niet geloven: echt 150? Voor 2 personen? En hebben we dan tijd om alles te bekijken? Si,si, si, OK dan Julio: vamos!!

Al snel kwamen we in de wat deprimerende buitenwijken van Cusco. Slechte wegen, alles armoedig, veel gebouwen en huizen half afgebouwd. Het zijn niet de favelas die we in Colombia en Brazilië zagen, voor zover we kunnen beoordelen lijken de mensen het hier wel iets beter te hebben, maar het blijft bittere armoede.

Al snel reden we de buitenwijken uit de overweldigende natuur in van het Andesgebergte. In de verte sneeuwbergen tegen het decor van uitgestrekte pampas. Soms door kleine boerendorpen waar de akkers nog met de ossen worden geploegd. 

Na ruim een uur rijden kwamen we aan in Maras, het zoutdorp. We hebben even een foto gemaakt op het centrale pleintje met een beeld van de zoutwerkers die met ezels het zout transporteren. Het gaat inmiddels niet meer met ezels maar zout wordt er nog steeds geproduceerd. Via Maras reden we naar Moray, ruïnes van de Inca’s . We hadden er eerlijk gezegd niet zoveel van verwacht maar het was echt prachtig. Enorme cirkelvormige terrassen in de luwte van een bergkom die door de Inca’s werden gebruikt voor tuinbouw. Archeologen denken dat ze er experimenteerden met gewassen om te ontdekken onder welke omstandigheden ze het best groeiden. Een en ander voorzien van een ingenieus irrigatiesysteem. Daarnaast vormen de terrassen nu nog steeds indrukwekkende geometrische figuren. We hadden mazzel, de dikke wolken die we onderweg hadden waren verdwenen, het zonnetje brak door en het was nog niet zo druk. We konden rustig rondlopen alles bekijken en foto’s maken. Toen naar de zoutterrassen. Weer een stuk rijden over een onverharde weg met  steeds dat prachtige uitzicht! De zoutterrassen worden gevormd door ontelbare uitgehakte plateaus van enkele vierkante meters groot. Deze worden gevuld met water uit stroompje uit de bergen dat een enorm hoog zoutgehalte heeft. Vervolgens verdampt het water en is er zout. We mochten gewoon boven de terrassen langslopen en konden even proeven. In het ene terras was het water net binnengelaten in andere was het zout bijna klaar om gewonnen te worden. Op zo’n plek kun je haast niet ophouden foto’s te maken, Bas al helemaal niet. Het liep inmiddels tegen 13.00 toen we vertrokken bij Salineras. Julio reed heel prettig, had geen harde muziek aan en klepte ons niet goedbedoeld de oren van het hoofd, heerlijk! Wel stopte hij even bij mooie uitzichtpunten en vertelde het een en ander over wat we zagen. Hij wees naar de Inca ruines van Chinchara en vroeg of we daar heen wilden, het is immers nog vroeg. Nou hup dan maar. Gelukkig dat we dat hebben gedaan want ook dit hadden we niet willen missen. Enorme uitgestrekte ruines. Wel stijl  omhoog over trappen, terwijl we al op ruim 3600 meter zaten dus zeer inspannend maar ook prachtig. Heel bijzonder om te zien hoe daar werd geleefd, zo hoog tussen die bergen. Ook daar terrassen voor land en tuinbouw. Op de plaats van de tempel helemaal bovenaan het complex hebben de Spanjaarden zoals op veel andere plaatsen een kerk gebouwd. Niet alleen op de fundamenten maar ook een groot deel van muren zijn van de tempel, en staan dus nog stevig. We waren op een gunstig moment want we hadden het hele complex voor ons alleen en de zon scheen. Heel veel traptreden op en af happend naar adem maar het was het waard! 

Terug naar Cusco nu! Op Plaza Armas bleken de voorbereidingen aan de gang voor de grote wedstrijd die avond: Peru- Nieuw Zeeland. Als de Peruanen zouden winnen plaatsen ze zich voor het eerst in 36 jaar voor de WK. Er werd een groot televisiescherm op het plein geplaatst. Nou wij weten waar we vanavond voetbal kijken! Na het eten hadden we een heel mooi plekje op een balkon bij een restaurant weten te bemachtigen zodat we met een biertje erbij het hele spektakel konden aanschouwen. Het laatste half uur zijn we tussen de Peruanen in op het plein gaan staan. Wat een feest toen zij met 2-0 wonnen!  Doodmoe maar heel voldaan van deze superdag vielen we in diepe slaap!