Naar de dental clinic op de Caracabaaiweg...

Het is dinsdagavond, ik zit hier voor onze safaritent in resort The Natural Curacao te schrijven. Het is heerlijk hier, het lijkt een beetje op kamperen in die safaritent. Maar wel luxe kamperen hoor, met keuken, douche en toilet. Het weer is net zo zwoel als in augustus in Zuid Frankrijk,  hier met een fijn Caribisch briesje! Bas heeft heerlijk gekookt: Pasta aglio olio met een dikke moot tonijn! We hebben wel het een en ander te melden, want na die rustig voortkabbelende zondag ging ik s' avonds mijn tanden poetsten en bij het flossen brak de vulling uit mijn kies. Die vulling heeft er nog geen twee weken in gezeten! Toen de oude vulling er twee weken geleden uit brak was ik ergens ook wel blij dat voor ons vertrek gebeurde en niet onderweg in Zuid Amerika. Er moest een flinke vulling in maar volgens mijn tandarts ging het nog wel. Ik vond het toen allang best; geen gedoe vlak voor vertrek. Maar nu dus niet meer! Het relaxte gevoel dat langzaam opkwam was op slag weer verdwenen!Maandagochtend gegoogeld naar een goede tandartspraktijk. Maar ja, wat is goed? Het kan er op de site wel gelikt uitzien maar is het echt goed? Ik had uiteindelijk een afspraak voor vanmorgen in een praktijk die er op de site goed uitzag. Gelukkig had ik geen pijn dus maar weer gewoon verder 'sabbaticallen' .We hebben het slavernijmuseum bezocht. Ook al niet iets om heel vrolijk van te worden maar wel een must see in Willemstad. Indringend beeld van een niet eens zo heel verre geschiedenis.En toen was het tijd op de koffers te pakken. Om 13.00 kwam Paul van het resort ons oppikken bij het hotel. Bas had gisteren ontdekt dat Paul en zijn vrouw hadden deelgenomen aan. " Ik vertrek "  toen ze 6 jaar geleden dit resort startten dus dat gaf gespreksstof, ( ik ben groot fan van Ik vertrek).Onderweg vertelde Paul dat gisteren de bliksem was ingeslagen in een mast naast het resort en dat ze sindsdien geen stroom hadden. Verder had hij zich erover verbaasd dat wij de goedkoopste kamer hadden geboekt.  Daar zit geen keuken in en jullie blijven 12 dagen. Ga je iedere dag uiteten en bij ons ontbijt en lunch nemen? ( onze zuinigheid bleek nogal pound foolish) " Eh Paul is er misschien een kleine upgrade mogelijk?"  " Misschien wel maar ik kan nu niks zeggen want het hele boekingssysteem ligt eruit" . Eenmaal bij het resort was het nog een heel gedoe om binnen te komen omdat de elektrische toegangspoort niet werkte maar uiteindelijk waren we binnen. We werden begroet door Tatjana, een leuke spontane blonde Rotterdamse. Of we wat wilden drinken. Een biertje zou wel lekker zijn maar was inmiddels lauw. Er was nog wel een laatste beetje ijs in de vriezer dus het werd een wit wijntje met ijs. Toen Paul al snel daarna vertrok om andere gasten op te halen vertelde Tatiana ook nog over het " ik vertrek" verhaal. Zij was de nieuwe ( inmiddels tweede) vriendin van Paul. We hebben natuurlijk meteen even de uitzendingen bekeken en wie nieuwsgierig is moet dat ook maar doen!  Het kamertje dat we hadden gereserveerd was dus niet zo leuk, het boekingssysteem lag eruit en Tatjana kon zonder stroom niet koken, dat begint lekker! Maar niet kort nadat Paul terug was en wij nog gezellig zaten te kleppen met Tantjana floepte de stroom weer aan! De safaritent bleek in ieder geval tot zaterdag beschikbaar en daarna viel er weer wat anders te regelen. Voor het avondeten werd ons Willywood aanbevolen ( 1,5 kilometer lopen..) Het bleek heel gezellig bij de dames van Willywoord, ze liepen nog op 50% stroom dus in kaarslicht genoten van een geitenhamburger met heerlijk frietjes in een enscenering uit een film! Om 22.00 doodmoe in bed... pfff wel erg warm zonder airco... zweterig in een onrustige slaap gevallen..Vanmorgen gewekt door een haan hier in de buurt, daarna lieten ook  de andere vogels van zich horen  en door het gaas van de tent zagen wel het licht worden...Om 8.00 ontbijt bij Paul en Tatiana en toen in de  huurauto  op naar  de tandarts in Willemstad. Zenuwachtig! Het was nog wat gedoe om het te vinden maar om 9.30 zat ik in de wachtkamer. Het zag er niet heel slecht uit maar ook niet zo dat ik het helemaal prima vond. De tandarts bleek een aardige jonge vrouw die geen Nederlands sprak. Omdat er in de praktijk ook Nederlandse tandartsen werken volgens de website had ik daarop gehoopt. Iemand die precies weet wat de Nederlandse ' standaard' is met veel ervaring die me helemaal gerust zou stellen en zou doen wat nodig is.Niet dus: Maar om nu meteen om een andere tandarts te vragen is ook weer zo wat.  Hup maar! Ze gaf aan dat de vulling inderdaad te groot zou worden om langdurig te houden en dat er een wortelkanaalbehandeling nodig zou zijn en een kroon geplaatst moest worden. Maar dat kon ook na mijn vakantie als we weer in Nederland zouden zijn en zij zou er dan nu een noodvulling in zetten. Even overlegd met Bas en maar besloten dat te doen. Niet gezegd dat we nog een half jaar weg zouden zijn.Omdat ze ook zei dat het zo dicht op de zenuw zat kreeg ik alweer de zenuw(en)!Het ging allemaal best goed maar het was allemaal lang niet zo modern als bij mijn vertrouwde Veronique in Amsterdam. Boren is nooit leuk ( al was ik verdoofd) maar als je weet dat je vlak bij de zenuw zit en ze houdt maar niet op denk je: houd toch op, daar moet straks die kroon nog houvast krijgen. Of je raakt die zenuw! "Relax, relax" zei de schat: "if you feel pain Ik give you more anaesthesia...."Nou na drie kwartier: Xray, verdoving, boren, vullen, weer boren, extra verdoving, Xray was ik klaar! Pffff!Als ik voorzichtig ben kan de vulling het best een paar weken uithouden. Dat hoop ik van harte! We gaan dan van hier nog naar Suriname.  Na Suriname ( begin November) zouden dan zo wie zo via Amsterdam naar Peru vliegen. ( want goedkoop KLM IPB) Daar plakken dan maar een weekje Amsterdam aan om een mooie kroon aangemeten te krijgen. Toen de verdoving was uitgewerkt had ik helemaal geen pijn en de vulling voelt goed. Dus maar het beste van hopen. We zijn boodschappen gaan doen om de koelkast van onze tent te vullen. Wel wat duurder dan Nederland inderdaad! Maar heel gezellig en leuke jongens die je boodschappen inpakken en naar de auto brengen! Eenmaal terug nog een beetje gelezen en gezwommen en naar de vogels, hagedissen en leguanen gekeken. En na het eten dit hele verhaal geschreven...Het is bijna 22.30, nog niet doodmoe dus die jetlag is ook bijna over. Zo lekker slapen.Tot de volgende keer !!