Eiland hoppen...

Het eten is gisteren op een mislukking uitgelopen.  Het restaurant waar we naar toe wilden gaan, met uitzicht over de zee, bleek gesloten. In een ander, volgens de Lonely Planet goed restaurant, zat helemaal niemand. UIteindelijk kwamen we terecht in een restaurant met formicatafeltjes, een grote televisies die hard aanstond en veel Chilenen binnen. We hoopten natuurlijk dat dit een verborgen pareltje was, waar je onverwacht, superlekker kunt eten. ' Curanto'; de plaatselijke specialiteit, dat wilden we. ' Dat hebben we vandaag niet' zei de serveerster. We bestelden 'Chupo de Marisco'  en 'venusschelpen a la Parmezana'. Heerlijke vissoep en mooi gegratineerde venusschelpen dachten we. De vissoep bleek een hele dikke brei van gesmolten kaas met room en wat garnalen erdoor, de lepel bleef er letterlijk rechtop in staan. Machtig, vet en niet lekker. De venusschelpen waren aardig, maar werden verprutst door in iedere schelp een plak flauwe, smakeloze, zacht geworden kaas ( de Parmezana). De soep hebben we laten staan, de schelpen opgegeten. Daarna nog een andere vissoep besteld, heldere bouillon met vis dit keer, wel te eten maar ook niet echt lekker. Soms zit het mee, soms niet.  We hebben hier in Chili vaak lekker gegeten maar dan was het bijna altijd in de hostels waar gekookt werd, door Zwitsers, Duitsers of Italianen. De Chilenen zijn duidelijk geen fijnproevers, wel veelvraten, bijna allemaal, ook kinderen en dus( veel) te dik. Bij het eten hebben we nog nooit iemand water zien drinken, zelfs niet naast een glaasje wijn. Cola, Fanta of vruchtensappen  drinken ze erbij en die zijn hier niet ' light' te krijgen. Verder heel veel ( gebarbecued)  vlees, patat, ijs en snoep. Nee, de gezondheidsmanie, die bij ons wel eens een beetje doorslaat, heeft Chili nog niet bereikt! Maar genoeg hierover. 

Vanmorgen een stralende zon! We zijn naar het plaatsje Quemchi gereden, een mooie rit van 1,5 uur. Quemchi is een klein vissersdorp met veel houten huizen. Het ligt schilderachtig aan een baai die door het grote getijdenverschil bij eb helemaal droogvalt. Uitzicht over zee en eilanden en in de verte sneeuwbergen en vulkanen van Noord Patagonië. Ongelovelijk mooi! In de knusse dorpsbibliotheek, waar de bibliothecaresse nog achter een kaartenbak zit, zou zo Pipi Langkous haar hoofd om de hoek kunnen steken. Alles echt heel geschikt als filmdecor. Vandaaruit verder naar Dalcahue gereden waar we de veerboot namen naar een tegenovergelegen klein eiland. Het is net Noorwegen waar je de fjorden ook steeds met veerboten moet oversteken. Op het eiland namen we een late lunch in een visrestaurant met uitzicht over zee. Geen Chupo of andere probeersels, gewoon gefrituurde Merluza met een tomaten/ avocado salade. Mmmm dat smaakte heel goed!  Het is nu 21.30, nog steeds licht. We hebben net een boterhammetje gegeten met ei/ui/tomaat. Meer dan genoeg gegeten vandaag. Zo lekker slapen, morgen gaan we verder naar Cucao. Een dorp dat aan het Parque National de Chiloe ligt. Daar kunnen we naar verwachting weer prachtig wandelen. De weersvoorspellingen zijn goed, hoera! Wordt vervolgd!