Grote schoonmaak en andere beslommeringen in Vaparaiso

Dinsdag 16 januari.

Ondanks de muziek en het geroezemoes van de terrassen tot diep in de nacht, ( wat zijn die Chilenen toch nachtbrakers)heb ik goed geslapen en Bas redelijk geloof ik. Eerst maar eens douchen, waar liggen de handdoeken? Nergens dus! Maar weer gebeld, eerst zei het meisje nog dat handdoeken er nooit bij werden gegeven, maar al snel werd haar duidelijk dat die mededeling in wel heel verkeerde aarde viel en beloofde ze dat haar opa snel twee handdoeken zou komen brengen. Wij eerst de pest in natuurlijk, maar toen die lieve oude baas 5 minuten later voor de deur stond met handdoeken en twee blokken ' natuurzeep' waren we het alweer vergeten. Toen ik het bad instapte en het douchegordijn sloot keek ik naar beneden; ' gadverdamme dat gordijn is helemaal zwart beschimmeld aan de onderkant!' Toen we daarna nog eens rondkeken bleek eigenlijk alles heel vies! Nou vind ik dat niet fijn, maar Bas kan daar helemaal niet tegen. We vinden alles in Chili zo vies, ook in restaurants en op terrasjes, een hele andere beleving kennelijk, ze lijken het gewoon niet te zien, of anders te zien. We overwogen even alsnog weg te gaan maar ja, we zitten eigenlijk ook wel leuk hier, en dat gedoe allemaal weer. ' Ik ga gewoon schoonmaken riep Bas, vind ik eigenlijk helemaal niet erg om te doen.' 

Ontbeten op het plein en toen de stad gaan verkennen. Het is zoals gezegd een beetje rauwe stad maar wel voor Spaans koloniale architectuur en ook een Spaanse sfeer op pleintjes, in restaurantjes en kroegjes. Naar Claro telefonie om te klagen en vervolgens maar weer te betalen voor een nieuw datakaartje en toen naar de politie. ' Kantoor internationale politie' leek ons wel een goed idee, spreken ze misschien ook Engels. De aanvankelijk  wat arrogante politiefunctionaris sprak inderdaad een beetje Engels maar vroeg zich af wat we in godsnaam bij hem kwamen doen. UIteindelijk ontdooide hij wat, legde uit dat dit kantoor zich met georganiseerde internationale misdaad bezig hield en stuurde ons naar een ander bureau. Daar zat een heel aardige agent die geen woord Engels sprak, dus dat was weer een uitdaging. Eind van het liedje: dat rijbewijs is niet hier en zal hier ook nooit komen. Die boete moet betaald worden in Victoria en daar kan ik mijn rijbewijs dan terugkrijgen. Iets anders is niet mogelijk! ' Die agent in Victoria heeft u verkeerd geinformeerd, het is een andere regio wij kunnen hier niets voor u doen!' Pffff !!!

" Laten we eerst maar eens gaan lunchen met een glaasje witte wijn' riep Bas en daar was ik het helemaal mee eens! 

Victoria is hier vandaan ongeveer 8 uur rijden vandaan en dat gaan we dus niet doen hebben we besloten. Straks komen we daar, blijkt dat rijbewijs natuurlijk toch opgestuurd naar Valparaiso.

We gaan een mail sturen naar de politie in Victoria dat ze ons verkeerd hebben geinformeerd, dat we de boete graag betalen als zij aangeven hoe en of ze mijn  rijbewijs dan naar Amsterdam willen sturen. En dan zien we wel. We nemen in ieder geval ook genoeg contact geld mee naar de luchthaven als we het land verlaten, zodat we daar eventueel , als bestanden gekoppeld zijn ( zal wel niet) kunnen betalen. Dat verlaten van het land gaat trouwens precies over een week gebeuren ( hopen we). We hebben een tijdje geleden besloten om onze reis in Zuid Amerika dan af te sluiten en verder te gaan in het Verre Oosten, te beginnen in Bangkok ! We hebben zin in tropische warmte, bountystrandjes en lekker eten. En we vinden het heel leuk om onze vriend Iwan die in Bangkok woont op te zoeken. En omdat onze andere vriend Charles heeft besloten ook naar Bangkok te reizen gaan we die ook weer zien, gezellig!

Intussen is het 19.30, Bas heeft twee uur hard gewerkt met de muziek hard aan: keuken en badkamer kraakhelder en het ruikt hier heerlijk naar Cif en bleekmiddel. Het douchgordijn zit in de wasmachine met wasmiddel en een flinke scheut bleekmiddel. En Bas die wordt er heel vrolijk van, ook dat nog! Win-win-win situatie! Zo lekker ergens eten en dan slapen in een schoon huis.