Kruisweg.

Vrijdag 1 december 2017

Bas voelde zich vanmorgen gelukkig wel beter maar nog niet top. Niet zo fijn met een busreis van een paar uur in het vooruitzicht. Ander punt was dat Bolivian Hop pas om 18.00 vanuit Copacabana vertrekt; dus na het uitchecken de hele middag rondhangen en dan 's avonds die bus in om door het donker naar La Paz te rijden. "Zullen we vragen of we nog een nacht kunnen blijven" vroeg Bas. ' Goed plan! ' riep ik direct. Gelukkig was ons huisje nog beschikbaar voor een nacht extra; het voordeel van reizen in laagseizoen. Wat lekker; we hoeven nog niet weg! En opnieuw prachtig weer! Om een uur of vier kreeg Bas weer energie dus we gingen een wandelingetje maken. Achter het hotel hadden we al een pad zien liggen en toen we daar naar toe liepen, zagen we waar dat pad naar toe leidde: een aantal kruisbeelden op de top van de berg. ( Cerro Calvario bleek later). ' Heb je nou wel zin in die inspanning' vroeg ik Bas. Ik wist het antwoord natuurlijk al. Wij dat pad op. Geen officiële route bleek later!!! Na ongeveer een kwartiertje wandelen verdween het pad min of meer en werd het klauteren geblazen, met steeds een korte pauze om op adem te komen want het blijft klimmen op 4000 meter hoogte.  Het leek aanvankelijk niet zo ver maar dat viel toch nog tegen, de afgrond werd dieper en de rotsen moeilijker begaanbaar. Mijn hoogtevrees begon een beetje op te spelen. ' Kom op even doorzetten, we zijn er bijna' riep Bas.  Toen ik naar adem happend tegen de rosten hangend eerst even de afgrond inkeek en vervolgens naar boven, tegen een rots die niet zo makkelijk te nemen was, bevroor ik bijna. Zo akelig; niet meer naar boven of beneden durven en als je niet oppast gaat alles trillen. Ik sprak mezelf streng toe; ' Geen paniek, hup naar boven ; nu doen anders wordt het niks meer' : ik nam de stap; onhandig natuurlijk en schaafde mijn knie, maar ik stond op een breed plateau waarvan het verder niet meer moeilijk was om boven te komen, pffff, dat hebben we ook weer overleefd! En beloond met een prachtig uitzicht! Mijn hoop dat er een makkelijkere weg terug was werd beloond; aan de andere kant van de berg waren gewoon stenen trappen naar beneden. Een paar honderd treden, met steeds kruisbeelden die de kruisweg van Jezus symboliseren: nou een kruisweg was het, ook voor mij :-) .

Uitrusten in de hangmat met een biertje en een mooie zonsondergang. Hapje gegeten en een laatste avond houtvuur, kaarsen en rode wijn, mmmmm.