Laos!

Luang Prabang, Zaterdag 24 februari 2018

We zitten inmiddels in het prachtige Luang Prabang in Laos. We hebben nogal wat gereisd] de afgelopen dagen, een soort van druk geweest. Verder had mijn Ipad het begeven, geen verbinding meer mogelijk met wifi, alles deed het behalve dat. Onbegrijpelijk waarom dat ding daar ineens mee ophield. Alle gewone acties; uitzetten opnieuw opstarten etc.hielpen niet. En toen is Bas er maar mee aan de gang gegaan; verbonden met zijn laptop en toen zeker twee uur bezig geweest. Lang verhaal kort: daarna deed hij het weer, twee uur later hield hij er weer mee op, Bas weer twee uur bezig met nu een rigoreuzer aanpak en nu doet hij het weer goed, alleen moest alles wel opnieuw worden geïnstalleerd . Bas is mijn held want zonder Ipad; geen krantje, reislogger, candycrush etc. is het allemaal lang zo leuk niet!

Een terugblik:

Kong Kaen, Zondag 18 februari

Aan het eind van de dag zijn we nog een mooie tempel gaan bezoeken, een beetje Eiffeltorenmodel. Vanaf de 9e verdieping mooi uitzicht over Khon Kaen. Eenvoudig maar lekker gegeten in een stalletje en op tijd gaan slapen.

Kong Kaen, Maandag 19 februari 2018

Met de taxi naar het treinstation. Het was weer eens zover ( gebeurt niet vaak hier):  een foute taxichauffeur. Wij wisten ons mede dank zij Maps.me redelijk goed te oriënteren en hadden dus al snel door dat deze man niet de kortste weg nam. Toen we daar iets van zeiden ontstond enorme verwarring waardoor wij dachten dat hij ons naar het vliegveld ging brengen. “we go tjoektjoektjoek no fly’ waarbij we onze armen spreiden en een vliegtuig nadeden. Uiteindelijk kwamen we toch op tijd op het treinstation. Aangezien de taxi’s hier niet veel kosten, waren we toch maar 2,50 kwijt al was dat was wel 1,25 teveel.

Om 9.45 luidde de stationschef de bel, stak zijn groene vlag uit en kwam de trein binnenrijden. Het werd een leuke reis van ongeveer drie uur in de derde klasse, open ramen maar geen houten banken dit keer. We passeerden veel leuke kleine stationnetjes en de tijd vloog. Rond 12 uur arriveerden we in Nong Kai, gelegen aan de Mekong ( rivier)  die daar de grens vormt met Laos. Met weer een ander type tuktuk van het station naar Hostel Mut Mee, mooi gelegen aan de Mekong. Op verzoek van de eigenaar hadden we onze eerdere Booking.com reservering gecanceld, zodat hij daar niet (minstens) 15% van zijn inkomsten aan verliest, en in ruil daarvoor gaf hij ons een upgrade. Een prachtige kamer met terras en uitzicht over de rivier. Even verderop bleek een pier te zijn waar vanaf vrachtbootjes werden volgeladen om de oversteek te maken naar Laos. Vrachtwagens geladen met van alles en nog wat werden door mankracht gelost, dozen gleden over grote glijbanen naar beneden naar de kade. Grote zaken als matrassen, koelkasten en wasmachines gingen gewoon op het hoofd- nek van de mannen en jongens de lange trap af. Vreselijk zwaar werk, maar die Thai blijven er gewoon bij lachen. Bijzonder om te zien.

 ‘S avonds gaan eten bij een oud echtpaar met een klein eenvoudig eettentje en toen heerlijk in slaap gevallen.

Nong Khai, Dinsdag 20 februari

Op de fiets Nong Khai gaan verkennen en uitgekomen in een prachtige beeldentuin; Sala Kaew Ku, van de in 1996 overleden Laotiaanse kunstenaar/ monnik Launpou Bounleua. Hij heeft zijn eigen paradijs geschapen met op Boeddhisme en Hindoeïsme geïnspireerde ( enorme) beelden! Hij ligt er zelf ook gebalsemd opgebaard onder een glazen koepel met een soort knipperende kerstverlichting eromheen; bijzonder!

Nong Khai, Woensdag 21 februari

Na een rustig ontbijt aan de rivier met een motorbike tuktuk van een stoere tomboy naar de Vriendschapsbrug over de Mekong, die de grens vormt met Laos. Daar moesten we eerst Thailand verlaten, dat ging probleemloos. Vervolgens konden we met de bus over de brug. Aan de andere kant moesten we er weer uit om aan de grenspost met Laos formulieren in te vullen voor een visum. De meest bijzondere vraag was: race, oftewel ras. Ik dacht eerst nog dat het een spelfout was, maar nee , het was toch echt de bedoeling ‘White’ in te vullen. Toen we alles hadden ingevuld en 60 dollar hadden betaald, kregen we een kwartiertje later ons paspoort terug met, het moet gezegd, een pracht van een visum. Toen weer een taxi geregeld en uiteindelijk kwamen we dan aan in Vientiane, de hoofdstad van Laos. Het Vientiane Garden hotel viel een beetje tegen en de kamer die we als eerste aangeboden kregen met uitzicht op een blinde muur weigerden we resoluut, maar uiteindelijk zaten we niet slecht op ons terras met uitzicht over het zwembad. Het was erg warm maar tegen de avond betrok het en brak een donderend onweer los. Gelukkig werd het na een uurtje weer droog zodat we stad in konden om te gaan eten. De Franse koloniale sfeer is onmiskenbaar in Vientiane en we hadden dan ook zin in Cuisine Française. Dat lukte uitstekend in La Cave des Chateaux Vientiane, waar we kikkerbilletjes, confit de canard en lamsvlees aten met een goed glas wijn ernaast. Dat was weer eens heerlijk na al die rijst en curry’s.  

We hadden inmiddels ontdekt dat een gaybarretje in Vientiane bestond, heel toevallig vlak bij ons hotel. Een leuk barretje van een jonge Belg met zijn Laotiaanse vriend. Het werd een heel gezellige avond met een idiote mix aan types; backpackers, ladyboys, lokalen en toeristen. Met iets teveel gin tonics op  vielen we in diepe slaap....

Laos, Vientiane, Donderdag 22 februari

 Bewolkt en somber was het bij het opstaan en even later begon het weer te regenen. Gelukkig zaten we lekker op ons overdekte terras met een kop koffie. Rond 13.00 werd het droog en liepen we de stad in voor de rondwandeling uit de Lonely Planet. Niet onaardig allemaal maar ook niet heel bijzonder, en dat sombere weer helpt ook niet echt. Tempels, het presidentieel paleis en het enorme, op de Arc de Triomphe geïnspireerde vrijheidsmonument ; Patuxai. In 1969 gebouwd met door de USA gedoneerd cement bedoeld om een vliegveld te bouwen, dat is dan wel weer grappig! We zijn er nog wel even opgeklommen.

Eigenlijk hadden we het wel een beetje gezien in Vientiane. ‘ Zullen we een dag eerder naar Lunang Prabang proberen te komen ?’ vroeg Bas. ‘ Dat schijnt echt heel mooi te zijn en dan hebben we daar wat meer tijd.’ Zo gezegd zo gedaan: vlucht ongeboekt en in het hotel een extra nacht geboekt. Lukte zonder problemen. Na een vegetarische hamburger op tijd ons bed in gedoken!  

Vientiane, Vrijdag 23 februari 

Na het ontbijt uitgecheckt bij het hotel. Helaas was de boeking van 3 nachten bindend vanwege het lage actietarief. Jammer maar helaas. Konden we wel tot 15.00 op de kamer blijven, ieder nadeel heb zijn voordeel. Om 17.00 gingen we de lucht in met Lao Airlines en om 17.45 stonden we alweer aan de grond. Prachtig uitzicht met de ondergaande zon gehad over de bergen en de rivier rond Luang Prabang. We zitten in Rimvang Questhouse, eenvoudig maar heel fijn, klein en heel relaxed met een leuk terras aan een rustige straat. We zijn gaan eten op de markt. Ze maken ter plekke soep met ingrediënten die je zelf uitzoekt en in een mandje gooit, lekker! 

Toen nog een glaasje Chardonnay op een terras, de kamer muggenvrij spuiten met de grote groene fles van Bayer, nog even lezen en toen lekker in slaap gevallen.

Luang Prabang, Zaterdag 24 februari

Mooi weer! Heerlijk ontbijt op het terras; fruit, müsli en yoghurt, zachtgekookte eitjes en heerlijke eigengemaakte chocoladepasta op ... stokbrood..mmmm.

Rustig aan gedaan en mijn Ipad geordend ( alle instellingen etc waren weer alsof het een hele nieuwe Ipad was) . Toen de Lonely Planetwandeling gemaakt naar een prachtige tempel hoog op de berg: Wat Tham op mount Phousy. Luang Prabang is heel mooi en er hangt, hoewel het toeristisch is, toch een heel ontspannen en fijne sfeer. Nergens harde muziek of ander plat gedoe en de mensen zijn ook zo rustig en lief! Vanaf de tempel op de berg hadden we prachtig uitzicht over de rivier en de bergen en de monniken waren uit op een gezellig ( Engels) praatje.

Nu zitten we ( 19.00) op het terras te schrijven. We lezen dat het nu toch echt heel koud gaat worden in Nederland en eerlijk is eerlijk, we vinden het wel jammer dat we dat gaan missen! We hadden ook graag weer eens op de schaats gestaan, de plassen over, koek en zopie en misschien zelfs schaatsen op de grachten. Dat dreigen we dus te missen deze keer. Verder helemaal niets te klagen ; wordt vervolgd!