Op naar Machu Picchu!

Zondag 19 november 2017

Na een uitstekend ontbijt met fruit, yoghurt, cereals, gebakken eieren, brood en jam konden we er weer tegen. De rugzakken ingepakt en Ollotaytambo in . Wat een leuk dorp! Natuurlijk toeristisch maar daarnaast ook nog heel authentiek. Moeilijk uit te leggen. Even over de overdekte markt gelopen waar o.a. een hele varkenskop te koop lag. En toen via de kleine straatjes naar het bergpad dat naar de ruïnes van de Inca’s leidt aan de andere kant van het dal. Ik vroeg een gids die daar liep wat de functie was geweest van die gebouwen: opslag van etenswaren. “ Waarom daar helemaal?”  Omdat het hoog is, koud en het er veel waait, daarmee waren o.a. mais en aardappels beter te conserveren. 

We zijn er helemaal naar toe geklommen en hadden een prachtig uitzicht over de ruïnes waar we gisteren waren. We voelden ons fit, waren in opperbeste stemming. We blijven tegen elkaar zeggen hoe leuk we dit vinden en dat we eigenlijk niet kunnen geloven dat het allemaal echt is, dat we zo nog maanden lang op avontuur mogen zijn! Want een beetje onwerkelijk blijft het.

We vinden Peru geweldig. De natuur, de historie maar ook de lieve mensen. Misschien cliché maar zo voelen we het echt, de mensen zijn hier gewoon veel liever voor elkaar dan bij ons. Intussen krijgen we ook veel tips van mensen die we tegenkomen over andere mooie plekken in Peru of Equador. Het idee om na Zuid Amerika nog naar het Verrre Oosten te vliegen zwakt wat af, maar gelukkig hoeven we daarover nog niets te beslissen. Op de berg kwamen we Miele en Irina tegen, twee Russinnen die na veel omzwervingen allebei in Equador wonen, leuke meiden die vandaag ook met de trein naar Machu Picchu gingen.    

Toen we de berg weer af waren zijn we gaan koffiedrinken op het plein. Daarna onze rugzakken opgehaald en naar het treinstation gelopen. De trein stond al klaar, mooie donkerblauwe wagons met panoramaview. We settelden ons en wie kwamen tegenover ons zitten: Miele en Irina, wat een ongelooflijk toeval. 

Het werd een prachtige en gezellige rit van 1,5 uur, langzaam afdalend naar Machu Picchu. Naast ons een steeds wilder stromende rivier, hoog boven ons de bergen. Naarmate we lager kwamen werd de vegetatie steeds weelderiger. Het station van Aguas Calientes bleek echt een gekkenhuis van vertrekkende en aankomende toeristen, maar toch leuk. We konden lopend de berg op ons hostel bereiken. We zitten ook hier eenvoudig maar goed. Aqua Calientes is verder echt een toeristenoord. Alles alleen maar voor toeristen die hier meestal maar een of twee nachten blijven. Niet echt leuk dus, maar onvermijdelijk als je naar Machu Picchu wilt. We zitten intussen op een terras aan het drukke smalle straatje ( een soort Valkenburg van Peru). Lekker aan een biertje dit verhaal te schrijven. Morgen dan naar de Machu Picchu. Het zal ons benieuwen. Overslaan is ook zo wat maar we vragen ons wel af of we na al het moois dat we al gezien hebben ook hiervan weer onder de indruk zullen zijn. Het is allemaal zo massaal toeristisch hier!  Maar dat horen jullie morgen wel weer. Veel liefs uit Aguas Calientes!