MACHU PICCHU!!

Maandag 20 november 2017.

Vandaag was het dan zover, we gaan naar Machu Picchu! Na heel veel getwijfel hadden we besloten de ‘ middagintree’  te doen vanaf 12.00. ( en niet om 5.00 ‘s ochtends klaar te staan in de rij voor de busjes om naar boven te gaan. 

Bij het kopen van de buskaarten om omhoog te gaan kwamen we in contact met een goed Engels sprekende gids, die ons nog in zijn groep van 6 anderen kon meenemen.  Na een bustocht van bijna drie kwartier stijl omhoog over een onverharde weg met de ene haarspeldbocht na de andere, gingen we om 11.30 naar binnen. Goed ingesmeerd met Deet ( anti-mug), omdat veel horrorverhalen de ronde doen over de sandfly’s die je ongemerkt steken maar waar je later wel een week lang een dikke muggebulten van hebt. Even later liet Machu Picchu zich aan ons zien, net als op de talloze foto’s die iedereen kent lag de Incastad daar aan onze voeten tussen de bergen. Een bijzonder moment. Enerzijds omdat het gewoon prachtige Incaruines zijn tussen die hoge bergen in de middle of nowhere, anderzijds omdat we op een bijzondere plek zijn waar we al zoveel over gezien en gehoord hebben. We staan er nu echt zelf, wow!

Onze gids Coco was prima en heeft ons veel geleerd over de Inca’s en Machu Pichu. Ruim 2,5 uur lang, maar het verveelde ( bijna)  geen moment. Wat ik me steeds afvroeg is hoe er zoveel bekend is over de Inca’s terwijl ze geen schrift kenden. Een beetje wrang, maar het blijkt door de Spanjaarden te zijn, die na de ontdekking van het Incarijk alles begonnen te documenteren. Het bijzondere aan Machu Picchu is dat het nooit ontdekt is door de Spanjaarden. Daardoor is er ook relatief weinig over bekend. De meest gangbare theorie is dat Machu Picchu een ‘ buitenverblijf’ was voor hooggeplaatste Inca’s. Er zijn veel tempels luxe woonverblijven en daarnaast een deel voor de arbeiders. Er verbleven naar schatting maar 500 -750 mensen.  De stad is nooit helemaal afgebouwd, waarschijnlijk omdat met de komst van de Spanjaarden hooggeplaatste Inca’s niet meer naar de stad konden toekomen. MP is verlaten overwoekerd door oerwoud en pas in 1911 weer ontdekt. De stad is vermoedelijk in ongeveer 50 jaar gebouwd in de tweede helft van de eind 15e eeuw.  ( 1440-1490). Om eerlijk te zijn realisren Bas en ik ons pas sinds we in Peru zijn en er over lezen ( beetje dom..),  dat  het Incarijk dateert van de middeleeuwen en niet, zoals de Griekse, Romeinse en Egyptische culturen duizenden jaren oud is. 

Terwijl de Inca’s in Machu Picchu de spiegeling van water in kommen gebruikten om de sterrenhemel te bekijken navigeerden de Europeanen met kompas en kaarten over de wereldzeeën.

Het relativeert een beetje maar het blijft wel bijzonder mooi! Tijdens de rondleiding kwamen we in contact met een Hanna en Joe Dvir, een Joods stel uit New York. Zeer aanwezig en naast de verhalen over MP zeer geïnteresseerd in de familiegeschiedenis van Bas. Na de rondleiding met hen geluncht. We zijn van harte welkom in New York! Nou dat zijn de betere adresjes!  Daarna weer zonder gids naar binnen. Helemaal omhoog gelopen naar Zonnepoort, de oorspronkelijke toegangspoort naar Machu Picchu en ook de plek waar de stoere Incatrail- lopers, na vier dagen door de bergen te hebben gelopen Machu Picchu, binnen komen . Van daar hadden we weer een prachtig uitzicht over de stad. Tegen 17.00 waren heel veel toeristen vertrokken en hadden we de ruines met een kleine groep andere toeristen voor onszelf. In het mooie avondlicht konden we nog onze laatste foto’s maken en genieten van de schoonheid van deze bijzondere plek. Toen we er echt uit moesten besloten we niet de bus naar beneden te nemen maar te gaan lopen. Heel veel trappen af door het oerwoud. Deed bijna niemand. Doodmoe en een beetje trillend op de benen kwamen we in schemer terug op onze kamer. Douchen, lekker eten in Frans restaurant Indio Feliz. Even geen Cheviche maar een Frans gestoofd kippetje en creme brulee toe. Mmmmm!

Wat een geweldige dag was dit weer!