Een mooie wandeling en bezoek aan UXO museum.

Lunang Prabang 27 februari 2018

We proberen weer in ons tropenrooster te komen, vroeg op, vroeg naar bed. Daar was toch ongemerkt een beetje de klad in gekomen en dat is jammer, want het is hier zo heerlijk ‘s morgens vroeg!

De wekker liep af om 6.45 en een half uurtje later liepen we langs de oever van de Mekong. We verkenden een deel van een soort schiereiland waar we nog niet eerder waren geweest. Dat schiereiland wordt gevormd door de Mekong en een tweede rivier, de Nam Khan die er in uitmondt. We bezochten opnieuw een prachtige tempel; Wat Xieng Thong. Hoewel we soms een beetje ‘ tempelmoe’ zijn is het toch altijd weer bijzonder; die serene rust, de Monniken, de prachtige beelden in de tempel, zeker zo vroeg in de ochtend als er nog (bijna) geen andere toeristen zijn.

 Even verderop zagen we een ( gammele) bamboebrug liggen over de Nam Khan. We konden het natuurlijk niet laten en zijn die overgestoken. Een beetje eng want het ding wiebelt en zakt door maar ‘ juist die flexibiliteit maakt hem stevig ‘ . ‘ Ja Bas, ik geloof je, maar loop alsjeblieft een beetje door en wiebel niet zo!’ 

Aan de overkant was niet veel te bleven dus al snel weer teruggekeerd. Het liep tegen 9.00 en we kregen trek, terug naar guesthouse Rimvang voor een lekker ontbijtje. Blijven hangen op het terras met de krant, de Lonely Planet, enz., tot de middag. Toen gaan wandelen richting UXO visitorscentre; een klein museum over de gruwelijkheden van de tweede Indochinese oorlog (oftewel de Vietnamoorlog). Er zijn hier in Laos meer bommen ( bijna 240 miljoen bommen tussen 1964 en 1973)  terecht gekomen dan wat er in alle landen bij elkaar in de tweede Wereldoorlog is gevallen. Enorme aantallen slachtoffers toen, maar ook nu vallen er nog dagelijks slachtoffers, vooral boeren en kinderen die op die bommen, en zogenaamde UXO, unexploded Ordnace stuiten. De kleine bommen zien er uit al leuke metalen bolletjes, kinderen vinden dat leuk, maar het zijn  fragmentatiebommetjes, ontploffing geeft vreselijke verwonden, vaak met de dood als gevolg.  

Wat doen mensen elkaar toch verschrikkelijke dingen aan. In dit geval uit angst voor het communisme. UXO LAO spant zich in om, met geld van vele donerende landen en organisaties,  kinderen voor te lichten over de gevaren en om zoveel mogelijk land  ‘bomvrij’ te maken. Dit zal naar verwachting nog tientallen jaren duren.

Na de indringende filmbeelden van kinderen met vreselijke verwondingen, die vertellen wat ze is overkomen om andere kinderen te waarschuwen, liepen we stilletjes en een beetje aangedaan terug. 

We kwamen langs een school vol vrolijke en uitgelaten kinderen, uiteindelijk gaat het leven ook weer door, gelukkig. We waren getuige van een bijzonder oefening waarin leerlingen moesten marcheren op muziek. Ja het is en blijft een volksrepubliek! Maar gelukkig wel met een gezellig Aziatisch sausje overgoten, het ging allemaal een beetje rommelig en niet heel serieus. ( zie video).

We zitten nu nog even te reisloggeren en gaan dan weer vroeg slapen. Morgen staan we echt vroeg op, 

om 5.00, om getuige te kunnen zijn van de Tak Bat Ceremonie;  monniken die bij zonsopgang zwijgend door de straten lopen om voedseloffers te krijgen van de plaatselijke bevolking. We gaan het zien, jullie horen het wel weer. Daarna willen we het Koninklijk Paleis nog bezoeken en dan gaan we ons opmaken voor vertrek naar Bangkok. We krijgen een drukke dag.

Wordt vervolgd!