Puno.

Zondag 26 november 2017

Na een vroeg ontbijt met de taxi naar het busstation van Cruz del Sur. We gaan vandaag met de bus naar Puno, een reis van ongeveer 8 uur. Alles loopt van een leien dakje en om 8.00 stipt vertrekt onze dubbeldekker richting het Zuiden.  Wij zitten boven helemaal vooraan dus het uitzicht is prima! De chauffeur rijdt rustig, hij mag niet harder dan 90 km per uur, de bus ziet er prima uit, de stoelen zijn comfortabel, we krijgen zelfs een broodje en drankje van Cruz del Sur en dat alles voor 20 euro de man: van ons vooralsnog geen verschrikkelijke verhalen over busreizen in Zuid Amerika! Het wordt een prachtige rit over de hoogvlaktes van Peru.  Na 7 uur komen we aan in Puno aan het Titicacameer. We hadden al gelezen en gehoord dat dat niet echt mooi is, dus onze verwachtingen waren niet hoog gespannen, toch viel het alsnog tegen. Een stoffige, arme, kale stad, veel groter dan ik me had voorgesteld. 

Het hostal daarentegen overtrof juist weer de verwachtingen, daar waar in de stad geen enkele boom of plant was te bekennen, was daar een prachtige binnentuin met bloeiende planten. Nadat we ons hadden geinstalleerd zijn we de stad ingelopen. Het centrale plein met een mooie ( bomvolle!) Spaanse kerk was nog wel aardig. Daar een hapje gegeten terwijl een enorm onweer losbarstte en de stroom uitviel. Na een half uurtje in het donker met noodverlichting floepte alles weer aan en zijn we teruggelopen naar onze kamer. Daar leek iets mis met de riolering want het stonk er enorm. De eigenaar spoot wat allesreiniger in de afvoer van de douche maar dat hielp natuurlijk niet. Uiteindelijk heeft Bas afvoer met nat WC papier, het dopje van de Pringles, en daarop een zware fles hermetisch afgesloten. Toen vielen we lekker in slaap!