Het regent, het regent...

Puerto Octay, donderdag 4 januari 2018

Het heeft de afgelopen twee dagen vrijwel onafgebroken geregend, bij tijd en wijlen keihard! We zijn gisteren dus maar de hele dag hier gebleven. Toen we de ontbijtruimte gisteren binnenkwamen brandde de houtkachel al. Fijn dat we er niet om hoefden te vragen. De tuin en omliggende natuur zijn heel mooi, veel (roof) vogels te zien. En ineens zat er ook een vos onder de appelboom, prachtig beest! 

Maar zoals gezegd, het stroomde van de regen. Na het onbijt zijn we eerst wat admistratieve klusjes gaan doen en toen de reis verder gaan plannen. Ook niet een klusje waar we heel enthousiast van werden, want de weersvoorspellingen zijn niet best maar de hostals zitten wel bijna vol en zijn erg duur. We kijken niet eens naar hotels want dan wordt het helemaal te gek. We waren al gewaarschuwd; naar het Zuiden toe wordt het steeds duurder! Dus betalen we straks voor een overnachting in een eenvoudige kamer in een wel sfeervol hostal rond de 100 euro per nacht. Maar die moesten we dus wel gaan reserveren was het dringende advies van Nadia en Armin ( eigenaars van dit hostal) Nou daar zijn we dus de verder dag mee bezig geweest. Waar gaan we naar toe, hoe lang en lukt het daar een slaapplaats te vinden. We hebben besloten wel verder naar het Zuiden te gaan, naar het eiland Chiloe.  Max, de stoere Duister van gisteren, had ons geadviseerd van daaruit met de veerboot over te steken naar Chitan ( 5 uur varen), en vandaaruit weer naar boven te rijden. We zouden dan en deel van de beruchte  'Carretera Austral'  rijden, een onverharde weg die helemaal naar Zuid Patagonië leidt. Gelukkig spraken we gisteren ook een Engels echtpaar, die met hun zoon uit het Zuiden over de Carretera Austral hadden gereden. Zij hadden een 4 wheel drive, hoog op de wielen, en vonden het al een spannend avontuur. Zij waren er zeker van dat onze BMW de rit niet ongeschonden zou overleven. Dat hebben we dus maar geskipt van het programma. We hebben wel een beetje spijt dat we ons hierin niet wat beter hebben verdiept en een andere auto hebben gehuurd, het zij zo.   

We blijven nu nog twee nachten hier en vertrekken dan zaterdag naar het plaatsje Ancud op Chiloe. We hopen dat we de vulkaan die je vanuit hier prachtig moet kunnen zien en waar je ook mooi kunt wandelen gezien hebben. Morgen zijn de voorspellingen iets beter. Vanmorgen scheen de zon ook even om ons lekker te maken, maar de vulkaan was nog niet te zien. Toen we in korte broek helemaal optimistisch in de auto zaten om er naar toe te rijden trok het na 10 minuten alweer helemaal dicht en begon te regenen. We zouden onderweg in het plaatsje Entre Lagos even geld gaan overmaken naar een van de hostals die we hadden gereserveerd. Wel gedoe zeg, we zijn gewend dat boeken via Booking.com heel makkelijk is en met creditcard betaald kan worden. Nou hier vaak  nog niet, contant betalen bij aankomst. Maar nu willen ze dus ook nog een aanbetaling. Daarvoor moeten we naar een bank. Toen we daar eenmaal aan de beurt waren bleek dat een aanbetaling op een rekening van Banco de Chili alleen kan geschieden bij een bank van Banco de Chili. Dichtstbijzijnde kantoor zit in Osorno, 50 kilometer verderop. Pfff!

Nou ja het zij zo, het is toch slecht weer dus hup maar. Google Maps bewijst dan wel weer goede diensten en navigeerde ons direct naar de juiste plaats. Daar weer in een ouderwetse rij voor een loket. ( hoe lang is het niet geleden dat we in Nederland in de rij stonden voor een loket bij de bank?) Aan de ene kant vermoeidend dit gedoe, maar ook wel weer leuk en goed om te zien het hier nog anders gaat. Formuliertje invullen en 100.000 pesos aanbetalen. 'Kan dat met creditcard? Nee dat kan niet?! Ik ben hier toch bij een bank?! ' Gelukkig genoeg pesos in de portemonnee en daarmee betaald. Toen nog het formuliertje, met stempels natuurlijk, gefotografeerd, om die weer met een mail naar het hostal te sturen. He he! Omdat het maar bleef regenen zijn we niet gaan wandelen maar in een thermaal buitenbad gesprongen tussen allemaal gezellige en lieve Chilenen.

Nu weer ' thuis' . We gaan zo weer lekker eten. Dat is een van de geneugten hier; Nadia kookt geweldig! En iedere avond weer andere gasten aan tafel, gisteren een combinatie van Argentijnen, Zuid Afrikanen en Australiërs. Altijd leuke gesprekken! En intussen hopen we dat het morgen droog is en we de wandelschoenen weer eens aan kunnen!